Trochę, ponad 3 lata temu, rozpoczęło się niespodziewane dla mojego męża, a tym bardziej dla mnie, zadanie do wykonania w Kościele Jezusa Chrystusa. Rozpoczęliśmy budowę Kościoła Zielonoświątkowego w naszym mieście. Było nas mało, a pracy dużo. Myślałam o pracy wśród kobiet w kościele… o tym, że pewnie się włączę, że pomogę w organizacji… tylko niech pojawi się jakaś kobieta, która to poprowadzi. Czas mijał i nic się nie wydarzało.

W piątki mamy spotkania modlitewne i podczas takiej jednej modlitwy dostałam słowo prorocze przekazane przez jednego z braci, żebym nabrała odwagi i przestała chować się za plecami mojego męża, żebym znalazła służbę w kościele, a Bóg będzie ją błogosławił.

Oburzyłam się na to słowo. Jak to?! Tyle pracuję w kościele, sprzątam, śpiewam w uwielbieniu, pracuję z dziećmi w szkółce, goszczę tabuny ludzi w swoim domu (to akurat uwielbiam), uczestniczę we wszystkich spotkaniach… i mam jeszcze w czymś pracować?

To słowo jednak wykonywało we mnie pracę. Czas mijał… remont w domu, nagła operacja Janusza, szpital, sanatorium, renta… i wtedy pomyślałam sobie: zrobię w domu babskie spotkanie, Janusz w sanatorium, chata wolna… Zobaczyłam wtedy, że jest potrzeba takich spotkań, bo przyszło 16 kobiet, a spotkanie trwało prawie 5 godzin.

Potem wybuchła pandemia i wszystko zatrzymała. Kolejne spotkanie odbyło się w listopadzie zeszłego roku, kolejne w marcu i ostatnie w kwietniu 2022 w Białogardzie.

Jak powstała nazwa?

Zrobiłam kiedyś dzieciom ze szkółki zdjęcia z zajęć, które prowadziła Jola. Zbliżały się Święta Bożego Narodzenia i dzieci ozdabiały pierniki. Umieściłam te zdjęcia na fb i napisałam: a w Strefie Dzieci dzieje się… . I pomyślałam sobie a może Strefa Kobiet? Fajna nazwa!